FORUM PRZENIESIONE!

Seri

„Niebo było tam
gdzie zieleń twych oczu
rozpraszała ciemności mroku.
Niebo było tam
gdzie każdy twój dotyk
przynosił ukojenie,
gdy każdy twój oddech
był miarą mojego.
Niebo było tam
gdy byliśmy razem,
szczęśliwi i wolni.
Gdy byliśmy jednym,
złączeni na wieki.
Niebo było ...
lecz niestety już nie jest.
Niebo było
lecz ktoś zdradził je,
noża ostrzem
przeszywając je.
Nie ma nieba już.
Już nie widzę go.
Lecz ciągle układam jego obrazek:
z twych oczu zielonych
teraz tak smutnych,
z twych włosów brązowych
wciąż nieposkromionych,
z uśmiechu szczerego
teraz tak słabego,
z twych policzków różowych
teraz tak bladych.
Ciągle układam jego obrazek
lecz zgubiłem jeden kawałek.
Tam gdzie w zielonych źrenicach
było moje odbicie.
Niebo było tam
gdzie cisza naszych lochów.”

sandisa

Komentowałam już Twój wiersz w Gospodzie, a że to jeden z moich ulubionych, więc chcę jeszcze raz :wink: No i teraz widzę jeszcze parę rzeczy.
Przede wszystkim wiersz ma bardzo przejrzysty układ. Brak wyróżnionych zwrotek wcale nie przeszkadza, bo zapis treści wyznacza wewnętrzny podział. Tutaj, gdy zamieściłaś go nie podając kontekstu, broni się tak samo dobrze, jako uniwersalna historia o miłości i jej końcu.
Początkowo sądziłam, że za dużo jest powtórzeń, ale bez nich całość sporo by straciła.
Moje ulubione:

NoName

Z przyczyn technicznych Forum EL zostaje przeniesione.

[link widoczny dla zalogowanych]

Wszystkie posty zostały już przeniesione, prosimy użytkowników o rejestrowanie się, aby można było przyporządkować posty do użytkownika Wesoly